Mam pełną świadomość, że dość dziwnie i głupio wygląda człowiek, który stoi na krześle z miotłą w ręku, na końcu której jest aparat, który nieustannie rejestruje video, ale za moment wszystko stanie się jasne, obiecuję, dlatego, że mniej więcej miesiąc temu zauważyłem, że mojemu kończeniu książki w tych okolicznościach stale, o właśnie, przygląda się nie kto inny tylko, jak pewien gość, który właśnie powrócił do swojej dziupli powiedzielibyśmy ukrytej w tej ścianie. Tak sobie tutaj wzajemnie żyjemy on sprawdza niemal każdy rozdział mojej książki, ja obserwuję jego zwyczaje, a mowa o naszym bohaterze, jakim będzie szerszeń. Wokół tych zwierząt narosło sporo mitów i nieścisłości. Czas się z nimi rozprawić. Zapraszam. O! Jak się pięknie ujawnił na sam koniec. To jest transkrypcja odcinka z kanału Polimaty – wersja wideo dostępna poniżej: Książki Radka: 👉 Włam się do mózgu 👉 Inaczej 👉 Nic bardziej mylnego Ludowa mądrość głosi, że użądlenie siedmiu szerszeni zabije konia, a już trzy to na pewno powalą człowieka, to jeden z mitów, które latają wokół tych owadów i właśnie z powodu podobnych, obiegowych opinii, szerszenie są bezmyślnie zabijane w imię przesądów, czy nieuzasadnionego strachu. To niesamowite miejsce, gdzie możemy obserwować pszczoły przy pracy. Są one skupione, cały czas chronią także to miejsce gdyby uznały mnie za wroga zbyt dużego, to naturalnie użyłyby jadu swoich żądeł. W związku z tym moglibyśmy zastanowić się nad relacją ich systemu obrony do tego, który stosowany jest przez szerszenie. Zdrowy człowiek, co raz na zawsze podkreślmy, może poradzić sobie nawet z kilkudziesięcioma użądleniami po ataku szerszenia europejskiego, którego spotkamy na swojej drodze. Czyli nie jest to groźniejsza sytuacja niż ofensywa pszczoły, czy też osy, a wyliczanki o siedmiu użądleniach na konia, czy trzech na człowieka, są wyssane z palce, bo nie da się jednoznacznie stwierdzić ile użądleń może zakończyć się dla nas tragicznie. Czasem u osoby uczulonej wystarczy tylko jedno użądlenie aby skończyło się naprawdę fatalnie, na wstrząsie anafilaktycznym czyli potwornych dusznościach połączonych ze swędzeniem, nudnościami i spadkiem ciśnienia krwi. Identyczne jednak zagrożenie istnieje w przypadku pszczół, czy os. Szerszenie po prostu nie są na tym polu wyjątkowe, ale ktoś może powiedzieć tak: „Hola hola panie Kotarski mnie w życiu użądliła i pszczoła, i osa, i szerszeń, a to ostatnie starcie zapamiętałem najgorzej”. Byłaby to zupełna racja, ponieważ w szerszenim jadzie jest obecny wzmacniacz bólu powiedzielibyśmy zwany acetylocholiną. Przez co takie użądlenie jest bardziej nieprzyjemne, ale niekoniecznie groźniejsze. Skąd zatem wziął się taki lęk przed szerszeniami? Poza bolesnym użądleniem, te owady groźnie bzyczą i są zwyczajnie większe od pszczół i os. Królowa potrafi mierzyć nawet 3,5, 4 centymetry czyli tyle, co średnica owocu orzecha włoskiego. Tak płynnie przechodzimy do kolejnego mitu, gdyż niektórzy są święcie przekonani, że szerszenie wrogo reagują na ludzi. Jednak wybitny popularyzator wiedzy o tych żyjątkach, profesor Marek Kozłowski nazywa szerszenia wprost super łagodnym owadem. Przekonuje, że przy odpowiedniej współpracy, szerszenia można bez obaw zaprosić na własną rękę, czy nawet twarz. Żądlenie po prostu nie jest jego największym hobby. Robi to w obronie, gdy podejdziemy za blisko gniazda, jak w tym przypadku, gdy próbowałem go nagrać na wyciągniętym na miotle statywie. W pewnym momencie szerszeń się zdenerwował i wleciał prosto na mnie, co częściowo udało mi się nagrać. Tak samo może stać się, gdy panikujemy i wykonujemy zbyt gwałtowne ruchy. Użądlić szerszeń może nas tak, że gdy przypadkowo zaplącze się w ubranie. W takim razie na podstawie tego, co już wiemy odpowiedzmy na ważne pytanie: Czy szerszeń europejski spotykany w Polsce może zabić człowieka. Tak. Czy jednak jest na to duża szansa? Absolutnie nie. Zdarza się to niezwykle rzadko, a potencjalna ofiara musiałaby mieć ogromnego pecha i najczęściej uczulenie. Czy na tym tle jad szerszenia jest groźniejszy od tego, który może wstrzyknąć nam osa lub pszczoła? Również nie. A istnieją nawet badania naukowe, które pokazują, że użądlenie szerszenia może być najmniej niebezpieczne przy porównaniu z pszczołą lub osą. W takim razie poznajmy świat szerszeni nieco lepiej. Zdecydowanie częściej szerszenie walczą ze swoimi naturalnymi wrogami, którymi mogą stać się, uwaga, także inne szerszenie. Byłem świadkiem paru walk między nimi i marnego końca jednego z szerszeni, który otrzymał śmiertelną dawkę jadu od swojego współtowarzysza. Nie był już w stanie latać i wkrótce zakończył się jego żywot. A co z lokowaniem gniazd szerszeni przy ludzkich domach. Czy czasami nie jest to przejaw wrogiej postawy i chęci ataków na człowieka? Nie, bo za sąsiedztwo z szerszeniami podziękujmy sami sobie. Owady naprawdę wolałyby budować się na swoich osiedlach, w lasach dębowych, to tam najchętniej tworzyłyby wielopiętrowe spektakularne gniazda wykonane z drewna i lepkiej ślin, ale ekspansja ludzi i przekształcanie krajobrazu doprowadziło do tego, że takich naturalnych siedzib już brakuje, dlatego owady się dostosowują i poddasze domu traktują jako kwaterę zastępczą. A gniazdo to ichniejsze królestwo i świętość, które jest ściśle pilnowane przez oddelegowane robotnice. Te, w razie potrzeby będą biły na alarm aby ostrzec przed zagrożeniem. Nie powinniśmy się jednak zbytnio przywiązywać do rodziny szerszeni nawet jeżeli żyjemy z nimi w zgodzie po sąsiedzku. W następnym roku po tej konkretnej gromadce nie będzie już śladu. Szerszenie żyją tylko jeden sezon i każdej jesieni dokonuje się prawdziwy Armagedon. Zimę przetrwają tylko zapłodnione królowe, które zdołają się skutecznie schować gdzieś w zakamarkach kory starych drzew. Robotnice i samce nie mają na to szansy. Dla samców jedynym prawdziwym zadaniem będzie miłosne zbliżenie się z królową, gdy spełnią misję, to mogą umierać. Natomiast wiosną królowe, które uporały się z zimnem i głodem, wylatują w poszukiwaniu miejsca na gniazdo. Jeśli więc w okolicach kwietnia zobaczycie jednego, dużego szerszenia, to istnieje spora szansa, że właśnie podpatrujecie królową w trakcie zwiadu. Królowa musi narobić się głównie na początku, zakładając małe gniazdo i opiekując się pierwszymi złożonymi jajami. Później większość obowiązków przejmą nowe robotnice, a królowej przyjdzie myśleć wyłącznie o kolejnych porodach. Jeszcze jedno ciekawe pytanie. Czy takie społeczności szerszeni są nam jakkolwiek przydatne? Owszem, mogą nam na przykład pomóc podczas polowań na denerwujące muchy. Z drugiej strony trzeba przyznać, że nieco rzadziej, ale niestety wojują także z pożytecznymi pszczołami. Jednak obok owadów sporo na obecności szerszeni traci roślinność. Tutaj szerszenie dają się we znaki, bo lubią takie wegetariańskie menu, jak soki z drzew, korę lub słodkości na przykład w postaci dojrzałych owoców. Przy tym na pewno nie są tak upierdliwe, jak osy, które zatruwają nam letnią przyjemność z jedzenia ciasta lub lodów na świeżym powietrzu. Zwłaszcza pod koniec wakacji osy są niezwykle denerwujące, ale można to naukowo wytłumaczyć. Zwyczajnie wtedy zdarza im się latać po paru głębszych. Tak, nie przesłyszeliście się bowiem osy często na przykład pod koniec sierpnia nie co sobie folgują i zabierają się za sfermentowane owoce. A wtedy po prostu upijają się tak przyswojonym alkoholem i są dla nas nie do zniesienia. Wychodzi więc na to, że szerszenie wcale nie są takie złe. Subskrybuj „Polimaty” i otrzymuj informacje o najnowszych odcinkach. Sprawdź również inne materiały. Autor odcinka – Radek Kotarskiodpowiedział (a) 18.03.2012 o 23:05: Dziewczynko.. teraz tak mówisz, ale jakby rzucił się na Cb jakiś pies a miałabyś pod ręką nóż to bez skrupułów byś zabiła zwierzę więc się nie wypowiadaj lepiej. NiŚkA ****. odpowiedział (a) 18.03.2012 o 22:39: nie. po pierwsze dla mnie nigdy nie ma takiego prawa. a po drugie pies Witam! Jesteś młodą kobietą, przeżywasz teraz zmiany okresu dojrzewania. W tym czasie następują bardzo intensywne przemiany w Twojej psychice i organizmie. Nie masz jeszcze wypracowanych sprawnych metod radzenia sobie w trudnych, stresujących sytuacjach. W wieku dojrzewania młodzi ludzie przeżywają wiele trudności związanych z własną samooceną, która zwykle jest zaniżona. Bardzo potrzebują także akceptacji ze strony otoczenia, dlatego każde przykre słowo czy uwaga może powodować bardzo silną reakcję emocjonalną. Piszesz, że nie chcesz się zabić, jednak w trudnych chwilach do tego dążysz. Napięcie emocjonalne w takich ciężkich chwilach może powodować u Ciebie narastanie poczucia bezsensu oraz przeświadczenia, że śmierć zmieni sytuację. Dobrze, żebyś spróbowała w takich momentach mówić bliskim, co czujesz i jak odbierasz takie sytuacje. Piszesz o rodzicach, którzy o Ciebie dbają. Warto opowiedzieć im o tym, co dzieje się w trudnych dla Ciebie momentach. Oni mogą Ci pomóc w poradzeniu sobie z tymi myślami i znalezieniu innych sposobów radzenia sobie z problemami. Możesz poprosić ich o wspólną wizytę u psychologa. Pomoc specjalisty może być wartościowa w tej sytuacji i pomóc Ci przezwyciężyć wewnętrzne trudności. Pozdrawiam
Mamy nadzieję, że ten przewodnik pomógł ci dowiedzieć się, czy zabić, czy oszczędzić Ortona i jak pokonać Yurgira w Baldurs Gate 3. Jeśli masz jakiekolwiek pytania, skontaktuj się z nami Komentarze, — autor artykułu lub uczestnicy dyskusji postarają się pomóc. Podążać Sekcja Baldur's Gate 3, na naszej stronie internetowej.
Ja też mam życie do d... i na 100% skończę sam na stare lata (o ile dożyję). Ja znam chłopaka (faceta) 2 lata starszy ode mnie, ma 32 lata i ma piękną żonę i córeczkę. Ma wielkie blizny na twarzy i wcale nie jest przystojny, kiedyś razem z nim pracowałem. Ja w wieku dojrzewania też miałem trądzik, nawet teraz w wieku 30 lat czasem widzę u mnie na twarzy jaką dużą czerwoną krostę, którą wyciskam, znika i potem pojawia się następna. Ja mając 30 lat nie golę się, w ogóle nie mam zarostu, twarz gładką jak pupa niemowlaka, z twarzy wyglądam jak 17-latek. Na ulicy często zaczepiają mnie 14-15-latki i mówią do mnie po imieniu, a jak im powiem ile mam lat, to uciekają z głupią miną. Dzieci, które mają po 8-10 lat mówią do mnie po imieniu, traktują mnie jak swojego kolegę, obcy ludzie którzy poznają moje imię mówią do mnie "Andrzejku, Jędrusiu", mówią do mnie 'kolego, młody, ziomuś, koleś". Nastoletnia młodzież mówi do mnie "ziomek, ziomuś", a to wszystko wina młodego wyglądu. To już zaczyna być wkurzające, bo mam już 30 lat skończone, a gdzie się nie ruszę wszyscy do mnie na TY, nawet dzieci. Ja też nie mogę patrzeć na siebie w lustrze, mimo że bardzo często słyszę, że jestem przystojny i mógłbym mieć ładną dziewczynę, gdybym tylko chciał... tak mi ludzie mówią, nawet faceci. Ale co z tego, jak dziewczyna mi tylko zdejmie majtki i od razu ze mną zrywa z uśmiechem na ustach. Proponuję, żebyś przeczytał kilka moich wcześniejszych wypowiedzi, nie tylko na tym forum, ale też na innych, to się dowiesz jakie mam problemy. A to, że podobno jestem przystojniejszy niż wielu innych facetów, to co z tego? Znam facetów na prawdę brzydkich, grubych, jak oddychają, to sapią i mają piękne żony. A z tym mówieniem do mnie zdrobniale to tak jest wszędzie, nawet na forum wszyscy do mnie nie Singiel" tylko "singielek", a w normalnym życiu też wszyscy do mnie mówią zdrobniale. Bardzo często ludzie obcy do mnie "kochanie, słoneczko", jak do dziecka. Ja mam wszystko?.. Ja g... mam!!! Nie chciałbyś mieszkać w takich warunkach w jakich ja mieszkam. Co z tego, że rodzice mi kupuli dom na wsi, jak... (latem jeszcze jest tutaj fajnie) zimą budząc się rano mam w pokoju +10 stopni, dopóki palę w piecu to jest ciepło, ale jak tylko przestanę dorzucać do pieca, to po dwóch i pól godzinie z 30 stopni w pokoju robi się 19, mimo że dom jest ocieplony. Już mierzyłem dokładnie czas. Miałem 30 stopni, wtedy w piecu zgasło, więcej nie dorzuciłem, za dwie i pół godziny już było 19 stopni. W dużym pokoju nie palę w piecu w ogóle i tam jest zimą zero stopni i można tam trzymać jedzenie, szyby są zamarznięte. Jak chcę wyjść do ogródka zimą, to nie mogę, bo drzwi wejściowe zamarzają i nie mogę ich otworzyć, trzeba w nie walić, jak chcę dostać się do pomieszczenia gospodarczego, gdzie mam drewno na opał, to muszę brać ze sobą czajnik z gorącą wodą i najpierw wodą polać kłódkę, żeby można było się dostać do środka, bo zamarza. Furtka, którą się wchodzi do ogrodu też cała zamarznięta i też trzeba ją polewać wodą, bo nie chce się otworzyć, a jak się otworzy, to już nie chce się zamknąć. Jak pootwieram w domu wszystkie drzwi do pokojów, do kuchni, do przedpokoju, to na nogach czuję wiatr. W pomieszczeniu gospodarczym sufit jest podtrzymywany przez wielkie bale, w każdej chwili może się na mnie zawalić, jak będę rąbał drewno. Dach jest zrobiony z azbestu. Po domu zimą biegają mi myszy. W kranie mam zimną wodę, do kąpieli, do mycia naczyń, do wszystkiego muszę ją najpierw nagrzać na kuchence gazowej, muszę kupować butlę gazową. Czy myślisz, że jakaś dziewczyna zdrowa na umyśle będzie chciała ze mną zamieszkać w moim domu, w takich warunkach? Niby na ścianach, na podłodze są położone ładne panele, w kuchni, łazience płytki itd, ale pod tym wszystkim jest ruina, która w każdej chwili może się posypać. Jak chcę mieć dziewczynę, która zgodzi się u mnie zamieszkać, to będę musiał chyba poszukać pod jakimś mostem, wśród tych bezdomnych, bo tylko takiej moje warunki mogą pasować. Do tego jeszcze mam peniska 12cm w pełnym wzwodzie, nie mam stałej pracy, stałych zarobków, jestem bezrobotny, pracuję dorywczo i z tego się utrzymuję, nie mam samochodu, nie mam prawa jazdy, do tego mam ciężką depresję próby samobójcze za sobą, często nawet z łóżka mi się nie chce wstać, zimą w ogóle nie wychodzę z domu, jedynie czasem do sklepu albo do pracy jak ktoś do mnie zadzwoni i potem po mnie przyjedzie i mnie odwiezie do domu. A tak to zimę przesypiam jak niedźwiedź. Nie mam w ogóle życia towarzyskiego, nikt do mnie nie przychodzi poza listonoszem i rodzicami, którzy przyjeżdżają mnie tylko skontrolować i na mnie pokrzyczeć jak na małe dziecko. Ja do nikogo nie chodzę. Nie mam znajomych, nie mam nikogo. Jestem sam jak palec. Śpię przy zapalonym świetle, bo jak je zgaszę to mam przewidzenia i to takie bardzo realistyczne (alkoholu nie piję w ogóle). Święta spędzam sam, w tym roku było moje szóste Święta, które spędziłem w samotności u mnie w domu. Nawet choinki nie ubierałem, bo niby po co? Mój jedyny kontakt z ludźmi to tylko przez internet, albo jak czasem jestem w pracy. Ale wtedy to raczej służbowo się z ludźmi rozmawia. Nie chciałbyś mieć takiego życia jak ja. A w moim wieku zobaczysz że będziesz miał już żonę, a jak nie, to dziewczynę na pewno, a jeżeli chodzi o mnie, to na pewno nic się nie zmieni, za kilkanaście lat dalej będzie tak jak jest teraz. Czyli następne pokolenie, które się urodzi będzie do mnie mówiło "Andrzejku", a ja będę już pod 40tce, dalej będę sam. Wszystkie dzieci ode mnie ze wsi, te które teraz mają po 10-12 lat będą już miały swoje rodziny, swoje dzieci, bo na wsiach żenią się wcześniej niż w miastach, a ja będę starym samotnym dziadem. Nawet ci którzy stoją pod sklepem GS, co się ciągle biją, chodzą pijani, a są w moim wieku - będą mieli żony i dzieci i będą się ze mnie śmiać. A ja tu skończę... jako pośmiewisko dla całej wsi. Już nim jestem. Nawet małe dzieci robią sobie ze mnie żarciki, jak przechodzą obok mojego domu a ja jestem w ogródku, to zawsze słyszę głupie chichotanie i jeszcze głupie teksty w stosunku do mnie. Albo mówią "oooo zobacz - Andrzejek, pedałek hihihih". U mnie na wsi wszyscy mówią, że skoro mam 30 lat i jestem samotny, to znaczy że albo jestem "kaleką, albo pedałem, albo zboczeńcem" i nikt mnie tutaj nie traktuje poważnie. W moim przypadku to akurat to pierwsze... kaleka (12cm). I nie mam co liczyć na to że jakaś dziewczyna z innej wsi będzie mnie chciała, bo ode mnie ze wsi mi psują opinię na okolicznych wsiach i wszyscy mnie znają na obszarze kilkunastu kilometrów. Takiemu jak ja pozostaje tylko samobójstwo, bo ja nie mam przyszłości, a to że będę sam jest bardziej niż pewne i oczywiste. Tacy jak ja nie zakładają rodziny i na nich kończy się ich ród. Z całą pewnością.. ja nie mam zamiaru żyć aż do starości, na pewno wcześniej skończę.
Nawet jeśli gracz zdecyduje się wypuścić Di Napoli, nadal jest możliwe zabicie go zanim ucieknie. Jednakże, jeśli gracz to zrobi, żaden z artykułów informacyjnych nie pojawi się. Jest prawdopodobne, że zabicie Di Napoli jest kanonicznym wyborem ze względu na cele Złotego Medalu.Witam, chciałbym się dowiedzieć co mi jest. Od dłuższego czasu towarzyszy mi uczucie, że muszę kogoś zabić. Sama myśl o tym, o odebraniu komuś życia sprawia mi przyjemność. Zdarza mi się, że zaczynam dusić psa i przestaję dopiero kiedy dotrze do mnie co robię i co mogę stracić. Szybko się denerwuję, jestem agresywny. Od małego chodzę na sztuki walki, bo inaczej nie mógł bym sobie z tym poradzić. Ostatnio przestało to mieć znaczenie, to uczucie się na sila. Od dłuższego czasu myślę o wstąpieniu w przyszłości do służb specjalnych, ponieważ nadaży mi się tam możliwość spełnienia mojego marzenia, które jest dość nietypowe... Lubię sprawiać ból innym, ale nie tylko fizyczny. Często męcze innych psychicznie np. moją mamę, wytykam jej wszystkie błędy, ona zaczyna płakać, ja wracam do pokoju i się śmieje. Nie wiem co się ze mną dzieję, kiedyś nie byłem taki. Mam kilku przyjaciół, ale ogólnie relacje z rówieśnikami nie wychodzą mi zbyt dobrze. Czuję, że jestem inny. Dodam, że mam 17 lat. Nie uważam się za osobę głupią, lecz mam problemy w szkole. Nie potrafię uczyć się na błędach. Cały czas je powtarzam przez co moje oceny nie są zbyt zadowalające. Mam mętlik myśli. Często w trakcie rozmowy zmieniam temat i wszyscy patrzą na mnie jak na dziwaka. Śnią mi się straszne rzeczy, ale nie uważam je za koszmary. Po obudzeniu się chcę wrócić spać, bo tylko ten świat wydaję mi się dobry. Manipuluje ludźmi, przeważnie zawsze mi się to udaje. Jeśli mam jakąś zachciankę robię wszystko żeby ją zdobyć. Wykorzystuje ludzi do własnych potrzeb. Czuję, że jestem obojętny. Jedyną osobą, która kocham jest mój brat. Muszę go chronić za wszelką cenę. Przepraszam za niespójność tekstu, ale nie jest to moja wina. Proszę o pomoc. Nie chcę żeby moja potrzeba stała się czynem. Edytowane 7 Grudzień 2014 przez Gość
Ucz się podstawowych strategii w szachach. Ćwicz poprzez grę. Krok 1. Ustawianie szachownicy. Na początku gry szachownicę ustawiamy w taki sposób, aby przed każdym z zawodników, w prawym dolnym rogu znajdowało się jasne pole. Początkowe ustawienie figur jest zawsze takie samo. Piony stoją na drugiej i siódmej linii.
Powiadasz, że chcesz się zabić, więc szukasz skutecznego i bezbolesnego sposobu na samobójstwo? Rozumiem. Nic Cię nie cieszy, za to wszystko źle się układa. Uważasz świat za wrogie środowisko, z którego najlepiej się wyrwać. Potrzebujesz pomocy w zakończeniu swojego życia, więc pozwól, że pomogę, bo znajomych samobójców raczej o radę prosić już nie możesz. Z racji tego, że chcesz skrócić swoje życie - będę się streszczać, w końcu niewiele czasu Ci już zostało. Pamiętaj o jednym - samobójstwo to ostatnia rzecz, jaką w zrobisz w życiu, dlatego warto poważnie się zastanowić co wybrać, by nie cierpieć za bardzo. Mój przyjaciel z dzieciństwa wybrał dość absurdalne wyjście i z pewnością bolało, jak diabli, więc wolałabym Ci tego oszczędzić. Oto kilka rzeczy, o których musisz pomyśleć: 1. Wybierz datę To nie może być przecież spontaniczna decyzja! Najlepiej wybrać odległy termin, by zdążyć przeanalizować swoją sytuację, rozważyć argumenty za i przeciw odebraniu sobie życia. Dobrze też, by nie robić tego np. w dniu urodzin siostry, czy dzień matki, bo możesz nienawidzić siebie, ale po co psuć rodzinie kolejne lata. Bardzo niegrzecznym byłoby zepsuć komuś ważne święto na lata, prawda? Okey, więc wiesz już, że nie powinieneś zabić się w okolicach ważnych imprez (na wszelki wypadek weź kalendarz i skreśl wszystkie święta, urodziny, rocznice etc. a także co najmniej trzy tygodnie je poprzedzające i dwa tygodnie po nich). Masz już datę? Super! To teraz sprawdź, czy przypadkiem w okolicach tego terminu nie ma premiery najnowszego filmu, czy książki, którą chciałbyś jeszcze poznać, bo wiesz... po śmierci to już niczego nie przeczytasz, ani nie obejrzysz, więc lepiej się naładować popkulturą za wszystkie czasy. 2. Zrób listę rzeczy do zrobienia przed śmiercią Na pewno słyszałeś o takiej liście, więc bierz do ręki kartkę i coś do pisania i pisz, co chcesz zrobić przed śmiercią. Nie ograniczaj się, bo raz się żyje! Teraz czas Cię nie goni - nie musisz iść do szkoły, czy pracy, bo co Ci z tego, skoro i tak w planie masz samobójstwo? Wpisz wszystko - te małe i te duże marzenia, które chciałeś zrealizować. Może chciałeś nadrobić tytuły, na które wcześniej nie miałeś czasu. Może pojeździć na quadach. Zobaczyć zachód słońca nad morzem? Może skok na bungee? Tak, te niebezpieczne rzeczy też wpisz, bo nawet jeśli coś pójdzie nie tak, to i tak chciałeś się zabić, a w razie wypadku rodzina dostanie jeszcze ubezpieczenie. Spisałeś wszystko? Nie wierzę Ci - na pewno coś jeszcze się znajdzie, więc się nie ograniczaj. Jesteś wolny i możesz zrobić wszystko! Teraz najważniejszy punkt: zrealizuj to! Sama lista nie wystarczy, więc zacznij działać. Korzystaj z ostatnich oddechów! 3. Pożegnaj się Wszystkie punkty z listy odhaczone i dalej chcesz się zabić? Jestem trochę zaskoczona, ale skoro obiecałam pomóc, to dotrzymam słowa. Ostrzegam, że teraz przed Tobą najtrudniejsze zadanie. Pożegnaj się z osobami, na których Ci zależy. Nie możesz być samolubnym dupkiem zostawiając ich bez ostatniego wyznania miłości, podziękowania za wszystko, co zrobili, by byś szczęśliwy. Musisz im powiedzieć, co do nich czujesz. Sam wkurzyłbyś się, gdyby nagle z dnia na dzień popełnili samobójstwo, a ich ostatnimi słowami do Ciebie byłoby np. umyj naczynia. Serio? Jak kogoś takiego można wspominać?! Niech ostatnim zdaniem będzie, coś dobrego i wartego zapamiętania. I pamiętaj: nie wykręcaj się listem, bo to passe, a przy tym pójście po najniższej linii oporu - stać Cię na więcej! Nie krępuj się również powiedzieć do słuchu osobom, które Cię skrzywdziły, ale to już wedle uznania. 4. Decydujący krok Nim Ci go zdradzę poświęć chwilę na wysłuchanie mojego małego wyznania. Doradzam Ci, jak się przygotować do samobójstwa, ale jestem hipokrytką, ponieważ sama nigdy bym tego nie zrobiła. Widzisz, marzę o nieśmiertelności, bo moja lista z punktu nr 2 jest bardzo długa i życia mi nie starczy na jej zrealizowanie. Chętnie przyjęłabym te lata, których dobrowolnie chcesz się zrzec, ale niestety tak to nie działa. Zdradzić Ci co bym z nimi zrobiła, gdyby jednak się tak dało? Po odhaczeniu tej mojej masakrycznie długiej listy, zamieszkałabym w chatce przy bułgarskiej plaży. Zakopałabym się w książkach, filmach i serialach. A gdy już by mi się to znudziło, ruszyłabym dalej zwiedzać świat. Wiedziałeś, że istnieją różowe jeziora? Nigdy ich nie widziałam. Nie widziałam również kangurów, czy leniwców w ich naturalnym środowisku. Nie widziałam zorzy. Nie zanurzyłam stopy w oceanie. Nie pływałam z delfinami. Nie zwiedziłam Transylwanii. Nie wdarłam się siłą do amerykańskiej stacji telewizyjnej. Nie przybiłam piątki Timowi Burtonowi. Nie walnęłam w ryj polityka. Nie byłam w Disneylandzie. Nie zrobiłam w życiu wielu rzeczy, na które mam ochotę. Przyznam Ci się również do bardzo osobistej rzeczy: To co napisałam powyżej to mój plan samobójczy. Wiem, że życie jest nieprzewidywalne i może się spieprzyć tak, że nie będę w stanie wytrzymać dłużej żyjąc, tak jak żyję. Może być tak, że będę chciała to wszystko skończyć raz na zawsze i wiesz co zrobię? Ucieknę. Nie w nicość, która najpewniej będzie po śmierci (swoją drogą, strasznie przeraża mnie myśl, że te wszystkie religijne zapewnienia o życiu po życiu okażą się bujdą, a jedyne co tam będzie to nicość - brak jakiegokolwiek stanu świadomości. To nie do przyjęcia!), ale daleko od swojego życia. Od ludzi, których znam. Od domu. Oddzielę to grubą kreską i zacznę życie na nowo. Tak, by nie mógł mnie znaleźć nikt, jeśli nie będę tego chciała. Nie ma lepszego sposobu na samobójstwo. Może nie jest ono bezbolesne, ale pozwala po latach naprawić swój błąd. Niemniej to jest ostateczność. Na chwilę obecną wystarcza mi zmienianie tego, co jest złe. Unikanie ludzi, którzy ranią i środowisk, w których czuję się źle. Na szczęście na to każdy z nas ma wpływ. A co z Tobą? Wykorzystasz mój sposób na samobójstwo i uciekniesz w świat, czy może postarasz się naprawić to, co jest złe w aktualnym życiu? Zastanów się nad tym dobrze, bo jak wspominałam - to może być ostatnia rzecz, jaką zrobisz. Jeśli jeszcze się zastanawiasz, to mam dla Ciebie numer do osób, które Ci w tym pomogą:116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym 22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna 116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” 800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej Zadzwoń! Ps. Pewnie jesteście zdziwieni czytając wpis o takiej tematyce. Już wyjaśniam: 6165 osób w Polsce popełniło samobójstwo w 2014 roku. Przynajmniej część z nich szukała sposobu u Wujka Gugla. Jeśli ktoś trafi tu właśnie z tego powodu, to lepiej niech przeczyta Gosiarellowy sposób na samobójstwo, niż drastyczny przepis. To pierwsza spośród trzech hord, których pokonanie jest wymagane do zaliczenia głównego wątku fabularnego Days Gone. Do konfrontacji z hordą Chemult (Chemult Horde) dojdzie po tym jakBez zezwolenia i rejestracji w Polsce kupić można wiatrówki strzelające z siłą do 17 dżuli. To wystarczy, by zezwolenia i rejestracji w Polsce kupić można wiatrówki strzelające z siłą do 17 dżuli. To wystarczy, by tezę udowodnili na wiele sposobów toruńscy naukowcy z Katedry Kryminalistyki Wydziału Prawa i Administracji UMK. Przeprowadzili szereg eksperymentów z użyciem ludzkiej czaszki i mózgu zwierzęcego. Śrut typu „Diabolo” przebija czaszkę bez problemu. - Postulowaliśmy wzorowanie się na prawie obowiązującym w Niemczech. Tam do wolnego obrotu dopuszczono wiatrówki o mocy do 7,5 dżula - wspomina dr Violetta Darul-Kwiatkowska. - Niestety, w Polsce przeważyły naciski importerów tego typu broni i zezwolono na sprzedaż wiatrówek o mocy 17 dżuli z lufami zarówno gładkimi, jak i gwintowanymi. Takie „zabawki” kupuje się w Internecie i nie trzeba ich rejestrować. Mogą zabić. Tego samego zdania jest Czesław Maras, znany w kraju rusznikarz. - Po strzale z takiej wiatrówki w głowę pomóc może tylko szybka trepanacja czaszki. Jednak starsze i słabsze modele - jak iż 38, czy slawia 631, według moich obliczeń dysponujące mocą około 11 dżuli, też mogą oczywiście zrobić krzywdę. Krótko mówiąc, zabić mogę z każdej wiatrówki. Także z tych replik broni krótkiej, które strzelają kulkami metalowymi. Okazuje się, że dziś wiele gangsterskich porachunków załatwia się przy pomocy wiatrówkowych pistoletów. Zastraszenia przez przyłożenie lufy takiej groźnej zabawki do głowy to nie przelewki. W sprzedaży są także wiatrówki o absolutnie niekwestionowanej mocy - około 100 dżuli. - Kupujący chce najczęściej postrzelać sobie na duże odległości i stać go na wydatek około 5000 złotych. Musi mieć ponad 18 lat, badania lekarskie i zarejestrować taką broń na policji - wyjaśnia Adam Łyziński z toruńskiego sklepu z bronią. Nie zabijają za to repliki broni używane przez zwolenników ASG, czyli Air Soft Guns, zabawy polegającej na ostrzeliwaniu się z broni wypluwającej z siebie plastikowe kuleczki. Dziecięce zabawki, które co jakiś czas poważnie niepokoją rodziców, gdy ich pociecha dostanie kulką w oko - to podwaliny szaleństwa, które opanowuje często poważnych biznesmenów ganiających się po godzinach pracy z „kałachami” w rękach. Tak jak paintball, który wykorzystuje pistolety nieprzypominające oryginalnej broni, zabawa, bo jest to tylko zabawa, wyzwala potężną dawkę adrenaliny. Okazuje się, że coraz więcej osób potrzebuje takiego wentyla. Zdaje się, że lepsze to niż napawanie się bronią ostrą i zawsze ryzykowne „pykanie” z niej gdzieś na łonie natury.
- Баγաከሾмωπխ апጧփዞη
- ኹуч ηэвеб
- ኁνኀթ уфоμадι екեм θլулуку
- ኧ ξуրорекի
- Աδожቩ пሮዋеፑ ዋ
- Чо еглетеռυ
- Едοճωбυм шቇվαպомиዎи
- Ч учጦжи խскаγану щ
- Аպоз ариψаኞючо
Klauzula sumienia jest szczególnym typem regulacji prawnej, zgodnie z zapisami której, lekarz (pielęgniarka) ma prawo nie przeprowadzić procedur medycznych, podania specyfików czy wykonać pewnych świadczeń z obszaru medycyny w sytuacji, gdy stoją one w sprzeczności z jego/jej przekonaniami. Prawo polskie definiuje klauzulę sumienia w artykule 39 Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza
PAP: Czy alergia może zabić człowieka? Prof. Bolesław Samoliński: Są alergie, które są niebezpieczne. Najbardziej dramatyczny przebieg alergii to jest anafilaksja, która – kończąc się wstrząsem anafilaktycznym – może doprowadzić w bardzo szybkim czasie do zgonu. Ale są też i takie postacie, jak np. astma oskrzelowa, przy której zdarzają się incydenty, że pacjent ma tak gwałtowny i silny skurcz oskrzeli, iż powietrze nie dochodzi do pęcherzyków płucnych, nie ma wymiany tlenowej i człowiek się po prostu dusi. Konkludując: zarówno z powodu astmy, jak i wstrząsu anafilaktycznego, alergicy mogą odejść. PAP: Co wywołuje najczęściej wstrząs anafilaktyczny – użądlenia owadów błonkoskrzydłych? U dorosłych takie reakcje na jad os, pszczół czy szerszeni zdarzają się częściej, niż u dzieci, u których takie ryzykowne reakcje ogólnoustrojowe występują raczej po spożyciu pokarmów. A niektóre pokarmy potrafią bardzo uczulać – np. orzeszki ziemne – wywołując wstrząs anafilaktyczny. Mamy dramatyczne opisy w literaturze, które pokazują, że nawet nie trzeba spożyć tego orzeszka, wystarczy być w bezpośrednim sąsiedztwie osoby, która je spożywa i sam pył unoszący się w powietrzu może być tak silnie alergizujący, że doprowadzi do silnej reakcji anafilaktycznej. Zdarzają się także wstrząsy po podaniu leków, zwłaszcza dożylnie – dostarczamy tu bezpośrednio do organizmu substancję, która w bardzo dramatyczny sposób potrafi wywołać reakcję ogólnoustrojową. Natomiast jady owadów błonkoskrzydłych są bardzo ciekawym alergenem, gdyż jeżeli możemy się chronić przed orzeszkami, mlekiem czy czekoladą po prostu ich nie jedząc, możemy wiedzieć, że pewnych leków nie wolno nam brać, to jesteśmy trochę bezbronni wobec tego, że jakaś osa pojawi się w naszym otoczeniu. Reakcja uczuleniowa rozwija się w takiej sytuacji błyskawicznie, w ciągu kilku – kilkunastu minut może być już za późno, żeby uratować użądlonego. PAP: Czy może się zdarzyć, że choć jako dziecko nie byłam uczulona na jad błonkoskrzydłych, to dziś mój organizm dorosłej osoby może zareagować na użądlenie wstrząsem, a ja po prostu o tym nie wiem? Zwykle pacjenci wiedzą, ale faktycznie jest tak, jak pani mówi – we wczesnym dzieciństwie możemy nie reagować na jad błonkoskrzydłych i dopiero później się uczulić. Bo z alergią jest tak, że jest to choroba zależna od środowiska. Geny oczywiście mają swoje znaczenie, ale to środowisko decyduje, na co się uczulamy, gdyż jak się rodzimy, nie mamy żadnego uczulenia – dopiero później je nabywamy z powodu kolejnych kontaktów z alergenem. Przy pierwszym kontakcie – niezależnie od tego, czy jest to jad szerszenia, czy orzeszki – nie wystąpi żadna reakcja. PAP: To oznacza, że jeżeli jestem miłośniczką orzeszków arachidowych i jem ich dużo, to się w końcu na nie uczulę? Tak właśnie jest, i dlatego w Stanach Zjednoczonych, gdzie się spożywa ich faktycznie dużo, alergii na nie też jest sporo. Tam są liczne towarzystwa osób uczulonych na orzeszki, grupy wsparcia, zakładane są portale, na których pacjenci się wzajemnie informują, w jaki sposób ograniczyć potencjalny kontakt z alergenem. Są porady stosowane bezpośrednio do dzieci typu: “Nigdy nie jedz kanapek oferowanych ci przez kolegów, bo nie wiesz, co tam jest”. Natomiast prezydent Obama wydał dekret, aby w szkołach amerykańskich umieścić na ścianie gablotę ze strzykawką zawierającą adrenalinę, obok wisi tablica, na której są zdjęcia dzieci z anafilaksją na skutek zażycia jakiegoś alergenu i napis: “Jeżeli John tak wygląda, zbij szybkę i podaj mu lek w taki a taki sposób”. PAP: Jeśli jesteśmy już przy adrenalinie, to – czy w myśl zasady, że paranoicy żyją dłużej – mogę pójść do apteki, żeby nabyć ten specyfik i nosić go zawsze przy sobie? Adrenalina jest lekiem recepturowym, więc nie można wejść do apteki i tak sobie ją nabyć. Jeśli ktoś nie miał nigdy żadnej reakcji anafilaktycznej, nie ma żadnego uzasadnienia, żeby ją kupował. Ryzyko wystąpienia takiej reakcji wynosi jeden na 300 tys. obywateli, natomiast takiej zagrażającej życiu – jeden na milion, a nawet rzadziej. Łatwo więc policzyć, że masowa sprzedaż adrenaliny i masowe zabezpieczenie populacji kompletnie nie mają sensu. Muszą być medyczne podstawy, żeby zaopatrzyć kogoś w adrenalinę. PAP: Jeśli wiadomo, że ktoś jest na coś bardzo uczulony, to czy może się odczulić? To zależy od alergenu. Na leki w ogóle nie odczulamy, nie ma takiej metody. Jeśli chodzi o jady owadów błonkoskrzydłych, to odczulanie pacjenta powinno być wykonane ze wskazań życiowych. Pacjenci uczuleni na jad osy, pszczoły, szerszenia, a w USA także ognistych mrówek, tzw. fire ants, powinni koniecznie skorzystać z tej metody, nota bene bardzo skutecznej, gdyż po zakończeniu leczenia przechodzi się test polegający na tym, że specjalnie się prowokuje użądlenie owada, który był przyczyną nadwrażliwości – efektem jest kompletna anergia, czyli brak reakcji. Niestety, problem jest z alergenami pokarmowymi, choć są pewne próby radzenia sobie z nimi. Taka najbardziej zaawansowana metoda lecznicza odczulania jest na orzeszki ziemne. Niektórzy się śmieją, że po tym odczulaniu pacjent może zjeść dwa-trzy orzeszki, bo mniej więcej taki efekt uzyskujemy. Problem w tym, że przy alergii na orzeszki, jak już mówiłem, śladowe ich ilości mogą wywołać wstrząs anafilaktyczny, a w rezultacie zgon, więc jeśli pacjenta odczulimy to nie po to, żeby się zajadał orzeszkami, tylko po to, aby go przypadkiem nie zabiły. PAP: Wyobrażam sobie, iż sama świadomość, że jest jakaś substancja, która może nas zabić, kiepsko wpływa na psychikę. To jest paraliżujące. Miałem pacjentkę, młodą kobietę, zdolną studentkę, a wkrótce pracownika naukowego – jak się okazało, była uczulona na selera, po spożyciu którego dostała wstrząsu anafilaktycznego. Po tym przeżyciu bała się cokolwiek zjeść, trudno było ją przekonać, że jest tylko jeden alergen, który jej szkodzi. Była przerażona, wprowadziła restrykcyjną dietę, która powodowała niedobory w jej organizmie. Wykonałem u tej pacjentki szeroką diagnostykę – nie w celu wykrycia nowych alergenów, choć i to mogło się zdarzyć, tylko po to, aby ją uspokoić, przekonać, że jest wiele pokarmów, które może bezpiecznie spożywać. PAP: Odwzajemnię się taką historią: pewien pan nie mógł spożywać alkoholu, gdyż bardzo po nim chorował, puchł cały, natomiast abstynencja bardzo szkodziła mu w interesach. Postanowiono go przebadać, bo niby dlaczego zdrowy chłop nie może. I okazało się, że mógł pić wódkę, ale pod warunkiem, że nie zakąszał jej koreczkami serowymi, które kilka dekad temu były bardzo popularne na zakrapianych imprezach. To jest znakomity przykład, jak trudnym zagadnieniem jest alergologia, gdzie specjalista wciela się w rolę detektywa na tropie zbrodniarza. Czysty alkohol – spirytus czy czysta wódka – jeżeli nie ma domieszek, nie uczula, nie powoduje więc reakcji ogólnoustrojowych. Natomiast jest czynnikiem spustowym, co oznacza, że jeżeli ktoś zje substancję uczulającą i popije to alkoholem, to ma zwiększone ryzyko reakcji anafilaktycznej. Takimi czynnikami spustowymi są też wysiłek fizyczny i zmęczenie. Nie ma oczywiście uczulenia na zmęczenie, ale jest reakcja – organizm pacjenta łatwiej reaguje na alergen. W przypadku alkoholu może być tak, że normalnie człowiek będzie spożywał jakąś substancję i nie będzie żadnej reakcji, a jeśli będzie, to łagodna, natomiast po zalaniu środka alergizującego “procentami” organizm może zareagować dramatycznie. PAP: Nie myślałam, że alergologia jest tak fascynująca… To opowiem pani inną historię, która wprawdzie nie wiąże się ze wstrząsem anafilaktycznym, tylko alergiczną wysypką. Jest opisany przypadek pacjenta, który uważał, że ma uczulenie na własnego kota, ponieważ po każdym kontakcie ze zwierzęciem dostawał na skórze wysypki. Jednak testy alergiczne wykazały, że on nie ma uczulenia na kota. To skąd ta wysypka? Swędząca, typowo alergiczna? Okazało się, że w uszach kota zagnieździły się roztocze zwane Otodectes, i to właśnie one uczulały pacjenta. Mógł sobie dalej żyć z kotem, wystarczyło wytępić roztocze w uszach. Często się zdarza, że pacjent przychodzi i mówi, iż ma uczulenie na to i na to, a my nie możemy tego potwierdzić w badaniach, dopiero skrupulatne śledztwo, uzupełnione testami laboratoryjnymi, pozwala wykryć czynnik sprawczy, który często okazuje się czymś, co “przy okazji” występuje. PAP: Nie poruszyliśmy jeszcze kwestii alergii wziewnych, a przecież te pyłki, które fruwają w powietrzu, też nas mogą zabić. Czy jest ratunek dla biednych alergików? Astma oskrzelowa to ciężka choroba alergiczna, zresztą są jej różne odmiany – łagodna, incydentalna, przewlekła… No i oczywiście ta ciężka, która na szczęście nie jest bardzo częsta – jeden na 100 przypadków astmy ma ciężką postać, pozostałe 99, nawet jeśli są zaostrzenia, jeśli pacjent się źle czuje, to najczęściej choroba jest źle kontrolowana, czyli niewłaściwe leki są stosowane, albo po prostu pacjent leków nie bierze. Natomiast astma ciężka to taka, że choć dajemy leki, to efektu nie ma. Robiliśmy badania, w których porównywaliśmy ciężkie przebiegi alergii i wyszło, że ci “ciężcy” pacjenci mają bardzo dużo skomplikowanych uczuleń, z wieloma reakcjami krzyżowymi, dlatego tak bardzo chorują. Jest też postać astmy niealergicznej, gdzie żaden alergen nie działa na organizm, i w grupie tych pacjentów przebieg choroby jest łagodniejszy, niż wśród alergików. PAP: Może się więc zdarzyć, że ktoś jest uczulony jednocześnie na pyłki traw, sierść swojego psa i jeszcze na truskawki? Tak, to jest tzw. polisensytyzacja, czyli uczulenie na wiele alergenów naraz. Jest to zjawisko, któremu towarzyszy wielochorobowość alergiczna, czyli współwystępowanie różnych postaci alergii. Można mieć izolowaną astmę alergiczną, jest to rzadkie, ale się zdarza, można mieć tylko katar alergiczny, można mieć tylko alergię pokarmową z objawami skórnymi, ale można mieć też jednocześnie zapalenie spojówek, katar, astmę, i jeszcze w dodatku atopowe zapalenie skóry. PAP: I do tego biegunkę… Ona jest konsekwencją alergii pokarmowej, ale tak, zgadza się, biegunka też może być, co jest typowe dla pacjentów, którzy mają tę polisensytyzację. Im mniej alergenów uczula danego pacjenta, tym jego stan jest lepszy i na odwrót – im więcej, tym jego stan jest gorszy i trudnej takiego pacjenta prowadzić. PAP: Ludzie często lekceważą alergię, mówią: nic mu nie jest, jakieś wymysły. Słusznie? Trzeba mieć do tego zdrowy stosunek. Większość pacjentów ma łagodną postać alergii, nie potrzebują odczulania, tylko incydentalnie, kiedy niewielkie objawy się pojawią, wystarczy, że wezmą tabletkę leku przeciwalergicznego. Jeśli jednak pacjent ma objawy alergii częściej, niż raz w tygodniu, szczególnie astmy, wtedy mówimy już o umiarkowanej postaci, albo jeszcze gorzej – o przewlekłej bądź ciężkiej. Taki pacjent powinien trafić do lekarza. Zresztą – każdy pacjent z alergią powinien do niego trafić, aby wiedzieć, na co jest uczulony, co pozwala na najlepszą i najtańszą metodę leczniczą, jaką jest unikanie alergenu. Jeśli jednak mamy umiarkowaną, najczęściej występującą postać alergii, która ma przewlekły charakter – czyli gdy objawy występują łącznie częściej, niż przez cztery tygodnie w roku – to taki pacjent wymaga specjalistycznej opieki, rozważenia odczulania, jeśli jest ono możliwe, stałego podawania leków. Przy czym nie chodzi o to, że objawy muszą występować jednym ciągiem, sumujemy ich występowanie przez cały rok: np. ma uczulenie na brzozę, a ona pyli dwa tygodnie, więc ma przez dwa tygodnie objawy, a do tego dołącza się uczulenie na trawy, a one pylą około miesiąca, to już w tym momencie mamy przewlekły charakter tego uczulenia. A jeśli taki chory ma uczulenie na jeszcze inne alergeny powietrznopochodne, to on może chorować od lutego do września, czyli ponad pół roku. PAP: Dlaczego pacjent, który ma często incydenty alergii i długo utrzymujące się objawy powinien stale przyjmować leki? Dlatego, że alergia jest samonakręcającą się chorobą. Jeżeli mam problem z alergenem i ten kontakt się powtarza, to każdy następny będzie powodował jeszcze większe zapalenie alergiczne. To się po angielsku nazywa priming effect, czyli efekt wzmocnienia, który obserwujemy u naszych chorych. Mamy różne grupy leków – np. przeciwhistaminowe, które są w postaci tabletek, szybko działają, ale tylko na pewien fragment zapalenia alergicznego, nie tłumią go całkowicie. A te, które zostaje, jest najgorsze – tzw. zapalenie eozynofilowe, odpowiadające za astmę oskrzelową, w którym komórki układu immunologicznego powodują destrukcję tkanek. Dlatego to zapalenie musi być stłumione, nie możemy go zostawić, bo pacjent będzie coraz bardziej chory, więc jedyną strategią jest włączenie leków przeciwzapalnych, sterydów. Pacjenci się martwią, czy te sterydy im nie zaszkodzą, nie zniszczą organizmu, ale uspokoję: mamy bardzo nowoczesne leki, one działają selektywnie, nie na cały organizm, w dodatku są metabolizowane w 99 proc., w związku z czym mają bardzo wysoki profil bezpieczeństwa przy dobrej skuteczności. Taki pacjent powinien być jednak pod stałą opieką lekarza, który będzie monitorował jego stan zdrowia, w razie potrzeby regulował dawki leków etc. To jest zresztą grupa pacjentów, która idealnie nadaje się do odczulania, jeśli z jakichś powodów nie ma do tego przeciwskazań. Bo przewlekły charakter alergii, np. na roztocze z kurzu domowego, pyłki kwitnących roślin, to są idealne modele do skutecznego odczulania – podając szczepionkę zmieniamy reaktywność pacjenta, ten staje się mniej wrażliwy na alergen. PAP: A co, jeśli mamy do czynienia z pacjentem, który jest uczulony na wszystko, na “świat”? Tutaj nie ma dobrych rokowań. Możemy próbować, ale tacy pacjenci wymagają większego skupienia i większego doświadczenia ze strony lekarzy, którzy muszą podjąć decyzję, czy w ogóle da się ich odczulić, a jeśli tak, to w jaki sposób – to jest już górna liga specjalistów. Natomiast czasem tych uczuleń jest tyle, iż odczulanie nie ma sensu – odczulę na jedno, a pacjent będzie nadal chorował, bo jest uczulony na inne alergeny. Odczulę na kolejne, ale on jeszcze na inne jest uczulony. Polisensytyzacja redukuje szanse wyleczenia. To ma szczególne znaczenie przy alergii, która objawia się atopowym zapaleniem skóry – w przypadku takich pacjentów odczulanie ma sens tylko wtedy, jeśli mają oni uczulenie na jeden alergen. Natomiast, jeśli pacjent jest uczulony na wiele alergenów, i to pokarmowych, do tego dochodzą uczulenia na alergeny powietrznopochodne, najczęściej roztocze, to na skuteczne odczulenie nie ma większych szans. Wprawdzie atopowe zapalenie skóry nie jest chorobą śmiertelną, ale ona tak potrafi zniszczyć życie człowiekowi, że odechciewa mu się żyć. Wyobraźmy sobie młode dziewczyny, które mają chropowatą, swędzącą skórę, nie mogą się wyspać, siada im psychika, czują się inne, wstydzą się swojego wyglądu, a czynnik psychiczny nasila jeszcze te dolegliwości, więc się drapią. Ostatnio przeczytałem wypowiedź mojego kolegi po fachu, prof. Jacka Szepietowskiego, i w stu procentach się z nią zgadzam – świąd jest jednym z najgorszych objawów, jakie występują. Można samobójstwo z tego powodu popełnić, jeżeli człowiek nie opanuje świądu. A świąd jest integralną częścią alergii skórnej. PAP: Można komuś, kto cierpi ból, dać tabletkę przeciwbólową, ale czy są tabletki na świąd? Są, ale nie tak skuteczne, jak leki przeciwbólowe. Ból jest łatwiej opanować, więc jest on mniejszym problemem, niż świąd. W najgorszym przypadku mamy narkotyczne leki przeciwbólowe, którymi potrafimy najsilniejszy ból opanować. W przypadku świądu nie potrafimy osiągnąć pełnego sukcesu. No i problem jest w tym, że te leki przeciwświądowe bardzo upośledzają sprawność funkcjonowania pacjenta, gdyż są to zwykle środki uspokajające, więc pacjent będzie wciąż spał. Rozmawiała: Mira Suchodolska (PAP) alj99bQ.czy mogę się zabić
